Als er kinderen in je relatie betrokken zijn, of je nu getrouwd bent of niet, vecht jullie onenigheid dan niet uit in het bijzijn van de kinderen. Dat zou dicht in de buurt komen van kindermishandeling. Wanneer je in bijzijn van de kinderen ruzie maakt, kan en dal dit hen emotioneel beschadigen, puur omdat je niet genoeg zelfbeheersing had om je in te houden tot jij en je partner het privé konden uitvechten.?

Ruzie maken in het bijzijn van kinderen kan hen emotioneel dusdanig beschadigen dat ze er zelfs door kunnen veranderen.

Kinderen nemen hun ouders als voorbeeld. Wanneer ze te maken krijgen met openlijke vijandigheden en ruzies tussen de twee mensen op wie ze voor hun eigen persoonlijke zekerheid en veiligheid vertrouwen, blijft er van dat voorbeeld niets meer over. Ze worden onzeker en bang dat hun familie uiteen zal vallen. Ze even vaak zichzelf de schuld van de ruzie, waar die ook over gaat, en nemen de last van de pijn van de volwassenen op zich.

Bovenzijn zijn de kinderen meestal niet aanwezig bij de verzoening; dan worden ze blootgesteld aan alle beproevingen zonder mee te maken dat er weer vrede wordt gesloten. Het raakt hen diep en het knaagt aan hun zelfrespect en zelfvertrouwen in hun eigen sociale situaties.

In zeer explosieve gezinnen durven kinderen vaak hun vrienden niet meer naar huis te nemen, uit angst dat ze zich beschaamd voelen door de openlijke en onbeheerste vijandigheden. Als jullie ruzie krijgen, en dat zal zeker gebeuren, maak er een onschuldig kind dan niet het slachtoffer van.

Als jij en je partner iets met elkaar moeten uitvechten, moet je strikte grenzen stellen rond het onderwerp. Als je bijvoorbeeld iets gaat uitvechten in verband met de moeder van je partner, moet je van jezelf eisen dat je bij dat ene onderwerp blijft.

Met andere woorden, als je het tijdens de ruzie na vijftien minuten over je eigen moeder hebt, of over je ‘idiote’ schoonfamilie, dan ben je buiten je grenzen getreden.

Ruzies ontaarden vaak in algemene ruzie, en wel zo dat ze hun doel volledig voorbijschieten. Vraag jezelf en je partner: “wat vechten we nou uit”?, en wanneer je het antwoord hebt, blijf daar dan bij.

Je zou zelfs tegen je partner kunnen zeggen: “we raken van het onderwerp af. We hadden gezegd dat we het over je moeder zouden hebben. Laten we het daarbij houden. We kunnen het een andere keer wel over de andere dingen hebben, maar laten we nu bij dit onderwerp blijven. Blijf ook bij het onderwerp om daarover te kunnen zeggen wat je op je hart hebt.