Pieter… Ik kende hem van de middelbare school. Voor een aantal vakken zaten we samen in de klas.

Ik babbelde wel eens met hem, maar niets meer. Na de middelbare school ben ik gaan verder studeren en kwam ik hem geregeld tegen op fuiven of elders. We spraken elkaar dan even, maar dan gingen we weer ieder naar ons eigen groepje. Op een bepaald moment heeft hij op één van deze fuiven mijn nummer gevraagd, wat ik hem ook heb gegeven. Veel sms’en, enkele afspraakjes en plots hadden we samen een relatie.

In het begin was alles heel leuk, ik kreeg veel aandacht en complimentjes. Hij deed zijn best om iedere keer weer netjes gekleed naar mij te komen, wat ik erg apprecieerde. Na enkele weken een relatie met hem te hebben, veranderde hij.

Zo wist hij dat ik veel belang hechte aan ergens op tijd te zijn, ik kom niet graag te laat, maar voor hem was dat doodnormaal. Plots kreeg ik heel erg veel commentaar op mijn kleren, ze waren veel te duur en met dat geld kon ik beter iets anders kopen volgens hem. Mijn mening was dat hij er geen zaken mee had aangezien hij ze niet moest betalen.

Ik ben een ijdel persoon en er is niemand die mij dat ooit zal afnemen, het gevolg was dat ik niet durfde vertellen als ik iets nieuws had gekocht, om alweer maar die kritiek te vermijden. Ook was hij heel vaak boos op mij, vaak zonder reden en als hij dan al een reden gaf was het omdat IK op stap wou gaan en hij moe was. Ook samen weggaan kon plots niet meer, dat was allemaal geldverspilling en zo was het iedere keer wel iets.

Na drie maanden ging het echt niet meer verder tussen ons, hij deed steeds vreemder en vreemder. Hij is toen naar mij toegekomen en heeft gezegd dat hij het niet meer wist, hij kon niet vertellen waarom hij zo met mij deed… We hebben toen een punt achter onze relatie gezet. Ik kon niet leven met de gedachte dat ik geen antwoord kreeg op de vraag waarom hij zo deed tegen mij en waarom hij het mij zo moeilijk heeft gemaakt. Drie weken heb ik moeten wachten op een antwoord, hijwas verliefd op een ander meisje.

Op dat moment stond de wereld voor mij even stil, niets interesseerde mij. Thuis kon ik terugvallen op mijn ouders, maar het gevoel dat ze me begrepen had ik niet echt. Op dat moment wil je niet altijd dingen aanvaarden, zij zien de dingen anders… Ik ben toen op het forum van Tom Dijks terechtgekomen.

Ik heb mijn verhaal geschreven op het forum en hier heb ik mijn klik gemaakt. Ik begon alles uit andere perspectieven te bekijken en toen heb ik voor mezelf gezegd wat ik wel en niet meer wou.

Ik wou hem zo graag terug, maar op het einde van die periode wou ik dat helemaal niet meer. Er was in die maand tijd wel het één en het ander gebeurt. Nu kan ik zeggen dat een punt zetten achter mijn relatie het beste is wat mij is overkomen, ik zie jullie al denken…

Wel ik ben een jonge twintiger en zelf zet ik graag een stapje in de wereld. Ik had net mijn diploma gekregen, samen met enkele vrienden ben ik dat gaan vieren en hebben we ons getrakteerd op een avondje Versuz. Tijdens deze avond was ik mijn ex-vriendje tegengekomen in een café. Ik wist eerst niet zo goed wat ik moest doen, maar ik ben toen toch vriendelijk iets gaan zeggen, maar hij draaide zijn rug naar mij. Wat voor mij de druppel was, ik was zijn kuren meer dan zat.

Samen zijn we hebben die avond fijn gefeest, er waren veel mensen van school aanwezig. Ik heb bij een aantal LO’ers in de klas gezeten, maar er was er eentje bij waar ik het op school ook al goed mee kon vinden. Hij was ook daar die avond… Ik was drankjes gaan halen voor mijn vriendinnen, maar met die te halen moest ik langs hem doorlopen.

Ik was er eentje vergeten, dus twee minuten laten liep ik opnieuw langs hem door om een fanta te gaan halen. Dat resulteerde dat ik daar wel aardig lang ben blijven plakken, zijn mening was dat ik hem wel erg graag moest zien als ik twee minuten later opnieuw bij hem stond. Tot op heden gelooft hij nog steeds niet, dat ik die fanta simpelweg vergeten was…

We hebben die avond veel plezier gehad, achteraf stuurde hij veel sms’jes. Dat resulteerde in lange avonden of beter korte nachten. We zaten op één lijn, we begrepen elkaar, we plaagden elkaar… kortom het begin van een nieuw liefdesverhaal.

Samen zijn we gaan zwemmen in een recreatiepark en daar was de aantrekkingskracht tussen ons zo groot, ondertussen hebben we 4 maanden een relatie en het voelt nog steeds even zalig als het begin. Ik heb de meest fantastische zomer beleefd met mijn nieuw liefde, ik ben op vakantie geweest met vriendinnen…

Beiden zijn we ijdele personen, graag netjes gekleed door het leven gaan. Geen boze gezichten, graag een stapje in de wereld zetten…
Niet het gevoel hebben dat we ons moeten verantwoorden of dat we enige verplichtingen hebben ten opzichte van elkaar. Toffe dingen doen en steeds weer die verliefde blik en dat zalige gevoel als we bij elkaar zijn. Uitkijken naar de dag dat we weer samen zijn en zoveel meer… Dat is echt wel liefde.

Soms moet je luisteren naar je ouders of naar je omgeving. Zij zien de dingen zoals jij ze niet wil zien…

Liefdesverdriet is normaal, maar laat liefdesverdriet  je leven niet lijden. Er is zoveel om je heen dat de moeite waard is, soms moet je dingen gewoon los laten en verder gaan. Ga altijd voor beter en nooit terug naar minder…